Vandaag was ik in gesprek met Stephanie, een jonge vrouw met een grote passie voor dieren die er alles aan deed om haar droombaan te vinden, of moet ik zeggen deze zelfs creëerde. Ze begon een werkervaringsplek bij haar favoriete werkgever en wist daarmee een functie in het leven te roepen die daarvoor niet eens bestond. Het was voor haar behoorlijk wennen om in zoveel vrijheid te werken, dat geeft namelijk ook veel verantwoordelijkheid voor wat betreft je eigen keuzes.
Wat ik zo mooi vind aan Stephanie haar verhaal is dat ze constant is blijven checken wat haar energie geeft en wat niet. Dat wat niet werkte stootte ze af en ze richtte zich puur op dat wat haar energie opleverde. Ja, dan stap je na een drukke werkdag ‘s avonds inderdaad nog fris de sportschool in! Laat je inspireren door onderstaand interview, waarin we je meenemen in Stephanie haar reis naar haar droombaan.
Wie ben je en wat doe je?
Mijn naam is Stephanie en ben woonachtig in Groningen. Ik ben werkzaam bij de Gebiedscoöperatie Westerkwartier. Hiervoor heb ik Dierwetenschappen en Bestuurskunde & Beleid gestudeerd in Wageningen. Na mijn studie ben ik naar Groningen verhuisd voor de liefde en op zoek gegaan naar een baan. Waarbij ik eigenlijk door een netwerkgesprek bij de Gebiedscoöperatie terecht ben gekomen. Inmiddels ben ik daar projectleider voor voedsel, landbouw en natuur en werk ik aan verschillende soorten projecten. Sinds 1 augustus ben ik ook gedetacheerd bij de gemeente Groningen om daar het dierenwelzijnsbeleid te actualiseren.
Dit is jouw eerste baan na jouw studie, betekent dit dat je meteen jouw droombaan hebt gevonden?
Op dit moment is dit zeker mijn droombaan, maar ik denk dat je beeld van droombaan met de jaren veranderd. Uiteindelijk wil ik op Europees niveau gaan werken, maar je moet ook je ambities aanpassen aan je werkervaring. Die werkervaring heb ik nog niet en dan is het niet realistisch om zo’n hoge functie te krijgen op Europees niveau.
Voordat ik naar Groningen verhuisde was ik vrij pessimistisch of ik überhaupt wel een baan zou vinden in de dierensector. Dat ik dit nu heb gevonden en dat ik zoveel kansen krijg op mijn werk, dat maakt dat ik mij best wel vereerd voel. Tijdens mijn studie wilde ik graag als beleidsmedewerker bij een dierenwelzijnsorganisatie aan de slag. Toen er laatst een vacature voorbijkwam ben ik deze gaan vergelijken met de baan die ik nu heb. Hierdoor heb ik besloten dat ik toch heel graag hier wil blijven werken. Dat is tot nu toe met elke andere vacature zo geweest!
Wat maakt dat dit jouw droombaan nu is?
Dat ligt aan het vertrouwen en vrijheid die ik krijg van mijn werkgever. Het is een super platte organisatie, waardoor je in directe verbinding staat met de directeur, de organisatie en met het netwerk. En als jij iets heel graag wil ontwikkelen aan jezelf of voor de regio, dan krijg je de vrijheid om dat ook te doen. Vrijheid, kansen en beslissingsbevoegdheid zijn zaken die dit voor mij de droombaan maken. Ook de combinatie met de gemeente vind ik superleuk. Al met al ben ik nu super tevreden met wat ik heb, ik zie nu niet zo snel wat er anders zou moeten.
Wat heeft je hier gebracht? Heb je bewust gekozen voor werkgeluk?
Dat is een grappig verhaal. Ik was op zoek naar werk en zoals eerder gezegd: best wel pessimistisch. Bij Martiniplaza waren toen de promotiedagen en je kwam daar alleen maar binnen als je werkzaam bent voor een bedrijf. Ik heb toen gedaan alsof ik een bedrijf had en zo werd ik toegelaten. Ik heb daar toen heel veel mensen gesproken in de hoop iets te vinden. Iemand heeft mij toen de tip gegeven om eens bij de Gebiedscoöperatie te gaan kijken. Op dat moment twijfelde ik hier heel erg over.
Maar ik heb uiteindelijk wel een gesprek aangevraagd, ondanks dat er geen vacature was. De Gebiedscoöperatie geeft eens in de zoveel tijd iemand een kans om daar aan het werk te gaan. Ze hebben mij na het gesprek een werkervaringsplek aangeboden en de volgende dag ben ik meteen begonnen. Er was toen geen vacature, dus ik moest mijn eigen functie gaan invullen. Ik heb toen allerlei taken en projecten naar me toe getrokken en gaandeweg de taken die mij energie gaven behouden en het overige weer afgestoten. Ik kreeg een contract van 16 uur en uiteindelijk is dat opgehoogd naar 32 uur, al met al in zo’n drie maanden tijd. Dus ik heb eigenlijk mijn eigen functie, mijn eigen baan gecreëerd. Hierdoor kon ik voor mijn eigen werkgeluk kiezen.
Hoe kwam je erachter wat je wel en niet leuk vond?
Soms echt door te doen. Als ik er dan achter kwam dat ik bepaalde taken lastig vond of geen energie ervan kreeg, dan ging ik in gesprek met een collega. Dan bleek soms dat diegene die taken juist wel hartstikke leuk vond. Dus gaf ik die taken aan haar en was ik blij dat ik er weer vanaf was.
Ik heb eigenlijk altijd al geweten wat ik leuk vond. Van kinds af aan ben heb ik een doel gehad. Mijn hoofddoel was en is om me in te zetten om het welzijn van dieren te verbeteren en dat doel is altijd gebleven. Doelen kunnen natuurlijk veranderen door dat je dingen meemaakt of juist niet meemaakt, waardoor je anders naar de wereld gaat kijken. Tot nu toe is dat nog niet veranderd en ben ik blij dat ik aan mijn doel kan blijven werken.
Zijn er momenten geweest dat je het werk niet leuk vond?
Ja, die momenten heb ik zeker gehad. Toen ben ik op zoek gegaan naar andere vacatures en telkens als ik de functies naast elkaar legde, besefte ik wat ik heb en dat ik dat moet koesteren.
De beginjaren van je carrière zijn in het algemeen ook best wel zwaar, omdat je nog geen standaard hebt wat betreft “normaal” tijdens je werk. Dit heb ik regelmatig besproken met collega’s en vrienden, dan hoorde ik dat het normaal was om het af en toe even moeilijk te hebben in de eerste jaren van een carrière.
Waaraan merken jij en jouw omgeving dat je nu op jouw plek zit?
Ik merk dat ik meer energie heb om ’s avonds nog dingen te doen. Ik krijg energie van mijn werk in plaats van dat je doodmoe thuiskomt en in de avond geen energie meer hebt om iets te doen. Nu ga ik ‘s avonds nog lekker sporten en paardrijden. Bovendien word ik enthousiast als ik over mijn werk praat. Mijn vriend is door mij geïnspireerd geraakt en heeft nu ook andere keuzes gemaakt in zijn werk, waardoor hij nu ook een stuk blijer is met zijn baan.
Zijn er mensen om jou heen die hun droombaan hebben?
Een aantal vriendinnen van mij hebben problemen met hun werk en ik probeer ze daar soms bij te helpen. Niet dat ik op alles een antwoord heb, maar ik kan wel vertellen hoe ik dingen ervaar.
Ik denk dat heel veel mensen niet op hun plek zitten en dan heb ik het vooral over de twintigers (ik ben zelf ook nog in de twintig). Twintigers hebben een andere voorstelling over wat het werkende leven inhoudt. In de eerste werkjaren wordt er dan heel veel geswitcht van baan, omdat ze niet weten wat ze leuk vinden, waar ze goed in zijn en wat ze gelukkig maakt.
Drie vriendinnen van mij zijn overspannen geweest of hebben een burn-out gehad, en dat al op jonge leeftijd. Dat komt, denk ik, omdat ze willen presteren, willen laten zien wat ze kunnen, niet durven te stoppen met hun baan, dit alles eist z’n tol. Als je dan niet op je plek zit kom je in een negatieve spiraal terecht.
Ik denk dat er ook druk is vanuit de omgeving en de maatschappij. Veel mensen hebben het gevoel succesvol te moeten zijn, in plaats van de tijd nemen om te kijken naar wat je nu echt leuk vindt om te doen. Dit kan betekenen dat je in een baan komt die toch niet past, dan voel je je schuldig naar de werkgever en moet je weer op zoek naar iets anders.
Bovendien hebben veel twintigers nog niet budget om een loopbaancoach in te schakelen en ontbreekt tevens de werkervaring (je hebt gestudeerd en dat is het). Ik wil niet alles op de werkgevers schuiven, maar misschien dat zij hier meer in kunnen betekenen, want zij zijn juist gebaat bij de juiste mensen op de juiste plek. Het zou mooi zijn als er een model zou zijn om er tijdens je studie al achter gaat komen wat je leuk vindt door met verschillende werkgevers in aanraking te komen in een werksfeer (hiermee bedoel ik iets anders dan één stage). Bij de Gebiedscoöperatie werken wij met een innovatiewerkplaats, waarbij studenten opdrachten uitvoeren voor bedrijven in de regio. Dit vergroot hun netwerk en je krijgt deels mee wat er gaande is op verschillende bedrijven. Dat model zou veel groter moeten worden, zodat de overgang van school naar werk kleiner en realistischer wordt.
Kun je een moment herinneren dat je intens gelukkig was op je werk?
Ja, dat was gisteren nog. Toen kwam ik thuis en ik zei: “Ik wil uit eten om het te gaan vieren!”.
Een plan dat er al een tijdje lag met een aantal veranderingen die ik heel graag wilde realiseren zijn gisteren geaccordeerd. Daar ben ik heel blij mee, want dat pakt goed uit voor onze organisatie. Het had zo’n lange aanloop dat het als een echt geluksmoment voelde dat het nu eindelijk is goedgekeurd. Je bent blij dat wat je hebt gedaan dan ook echt lukt.
Ik kan van heel veel dingen blij worden, zoals een goed gesprek met iemand of een nieuwe folder maken. Vooral als er sprake is van een gezamenlijk belang, in plaats van elkaar als concurrenten te zien.
Wat betekent werkgeluk voor jou?
Dat je je passie, daar waar je blij van wordt, kwijt kunt in je werk. En dat de balans tussen werk en privé in orde is. Ik heb heel veel vrijheid in hoe laat ik begin, of wanneer mijn werkdag eindigt en daardoor lukt het me een goede balans te creëren. Dat vind ik ook heel belangrijk. Tot slot betekent werkgeluk voor mij dat je je nuttig kunt inzetten voor de wereld.
Is werkgeluk voor iedereen?
Ik denk dat het voor iedereen mogelijk is om werkgeluk te creëren. Er zijn zoveel werkgevers en zoveel functies, ik kan me niet voorstellen dat er niet iets bestaat wat passend is. En als dat toch niet te blijkt te zijn, kun je ook je eigen bedrijf beginnen.
Welk advies zou je mee willen geven aan de mensen die nog geen werkgeluk ervaren?
Ik zou de taken die je hebt naast elkaar zetten en kijken welke taak jou energie geeft of juist niet. Behoud de taken die je energie geven en stoot de taken af die jou energie kosten.
Je kunt altijd in gesprek gaan met de HR afdeling om te kijken of er nog iets anders mogelijk is. Maar alleen als je je huidige werkgever leuk vindt natuurlijk. Als er helemaal geen taken zijn die je leuk vindt, of als je niet blij bent met je werkgever, dan zou ik adviseren om te stoppen. Zoek uit waar je wel energie van krijgt. Dit kan al zitten in kleine dingetjes, vertaal deze dan naar taken of functies.
Vaak is het financieel niet zo simpel, maar jouw eigen welzijn en gezondheid zijn veel belangrijker dan je financiële positie. Kijk eens naar wat er mogelijk is binnen de financiële positie waar je in verkeert, want als je in een burn-out raakt ben je verder van huis. Werken is zo’n groot gedeelte van je leven! Je wilt wakker worden met: “Het is een fantastische dag en we gaan kijken wat de dag gaat brengen”. Blijf je focussen op wat je wilt in plaats van alleen maar geld te verdienen om jezelf te onderhouden. Zet kleine stapjes; het hoeft niet meteen optimaal te zijn, maar maak een stap in de goede richting.
Ik besef wel dat ik in een luxe positie zit, omdat mijn vriend mij ondersteunde. Hierdoor kon ik makkelijker switchen van baan, zonder na te hoeven denken over de financiële gevolgen. Ik besef goed dat niet iedereen in deze positie verkeert.
———————————-
Durf jij te kiezen voor werkgeluk?
Dit interview is onderdeel van een reeks die gaat over de ultieme droombaan en werkgeluk. Voel je je geïnspireerd en wil jij eigenlijk ook met veel meer plezier naar je werk? Als loopbaancoach help ik mensen in kaart te brengen waar zij echt gelukkig van worden, zodat ze de juiste stappen kunnen nemen om ook die droombaan te vinden. Meer informatie vind je hier op mijn website of meld je hieronder meteen aan voor een gratis groeigesprek.
