Lilian ruilde haar kantoorbaan in voor een droombaan als edelsmid

unnamed file

Vandaag was ik in gesprek met Lilian. Ook zij dacht, zoals velen, dat een kantoorbaan het ultieme carrière pad was. Totdat ze na de zoveelste ‘ik wil mijn bed niet meer uitkomen’-dag wist; dit is niet mijn pad. Een opleiding tot edelsmid en een vacature bij een plaatselijke juwelier veranderde haar werkdagen van een ‘moetje’ naar puur werkgeluk. In dit interview neem ik je mee in Lilians verhaal. Welke stappen moest ze nemen om die droombaan te vinden? Wat is werkgeluk voor haar en hoe behoudt ze dit elke dag?

Vertel, wie ben je en wat doe je?

Ik ben Lilian van der Schaaf en ik woon in Voorburg. Ik ben hierheen verhuisd voor de liefde. We werkten toen allebei bij KPN. Ik werkte bij het projectmanagement en toen onze zoon klein was, ben ik minder gaan werken. Daar heb ik twaalf jaar gewerkt en ben uiteindelijk door een reorganisatie weggegaan. Ik heb toen veel dingen geprobeerd die mij leuk leken. Ik ben toen één dag in de week gaan werken op de financiële afdeling van een HR bureau.

Al snel kwam ik er achter dat een kantoorbaan eigenlijk helemaal niks voor mij was. Ik verpieterde daar en ik kreeg overspanningsklachten. Dit herkende ik wel, want ik was al eens eerder, bij KPN, overspannen geweest. Ik dacht dat een kantoorbaan was wat je hoorde te doen. Zo ben ik opgevoed en zo is dat ook in mijn omgeving. Je bent een succesvolle ondernemer of je werkt op een kantoor met collega’s en je geeft daar een leuke draai aan zodat het nog een beetje leuk klinkt.

Uiteindelijk ben ik ook gestopt met mijn baan bij het HR bureau en heb toen twee weken in foetushouding op de bank gelegen. Ik heb toen een jobcoach gekregen vanuit het bedrijf. Ik was ondertussen al begonnen met een opleiding edelsmid. De jobcoach vroeg of ik daar niet iets mee wilde gaan doen. Toen ben ik een eigen bedrijf gestart. Het werk is heel erg leuk, maar ik vond het wel eenzaam en financieel kon ik er niet op bouwen. Ik doe ook vrijwilligerswerk in een hospice en dat doe ik heel graag. Daar heb ik ook collega’s, maar toch mis ik het contact met mensen en de reuring. Het was voor mij dus nog niet voldoende.

“nu moet ik mensen gaan zeggen dat ik in een winkel werk”

Ik ben gaan kijken naar juweliers die mensen zochten en die bleken er heel veel te zijn. Ik heb toen gesolliciteerd bij een hele leuke winkel middenin de stad. Daar ben ik aangenomen en toen dacht ik ‘nu moet ik mensen gaan zeggen dat ik in een winkel werk, met al mijn opleidingen.’ Ik moest daar voor mezelf heel erg overheen stappen. Ik kwam erachter dat ik niet neerkijk op andere mensen die in een winkel werken, maar ik dacht ‘wat zullen mensen van mij denken?’.

Toch heeft nooit iemand iets negatiefs tegen mij erover gezegd, maar het blijft in mijn achterhoofd zitten. Wat mensen vinden, blijkt inmiddels niet meer zo belangrijk voor mij te zijn op dit moment. Ik word er namelijk heel erg blij van wat ik doe en vertel met trots waar ik werk. Daar heb ik nu geen terughoudendheid meer in.

Ik werk er nu een jaar en heb nog nooit zo veel plezier gehad. Zelfs de minder leuke klusjes vind ik niet erg. Aan het einde van de werkdag ben ik moe en voldaan en fiets ik blij naar huis. Ik moet zeggen dat ik dat nog nooit heb ervaren op deze manier en dat vind ik werkgeluk.

Heel lang heb ik mij bezig gehouden met wat mensen van mij dachten, een verkeerd beeld van mezelf gehad, teveel willen conformeren aan de omgeving, het stemmetje van mijn vader in mijn hoofd. Vanuit mijn opvoeding heb ik meegekregen dat als je hersenen hebt dat je deze moet gebruiken en dat je ervoor moet zorgen dat je een goede baan krijgt waarmee je financieel je eigen broek kan ophouden.

Heb je bewust gekozen voor werkgeluk?

Ja, absoluut. Toen ik voor het eerst ging solliciteren bij een winkel had ik nog wel mijn bedenkingen, ‘wil ik dit wel?’, maar ik dacht, ik probeer het gewoon. Ik wist meteen dat dit wel wat voor mij zou zijn. Ik wilde iets met mensen, met creativiteit en dat doe ik nu.

Mensen komen met verhalen en spullen waar herinneringen aan zitten. Ik ben creatief bezig en dat is wat ik wilde. Het feit dat ik met mijn creativiteit mensen zo gelukkig en blij kan maken, geeft me echt het gevoel dat ik voor iemand iets kan betekenen. Daarom fiets ik fluitend en zingend weer naar huis.

Wat heb je allemaal moeten doen om tot werkgeluk te komen?

Voor mij was dat terug naar het absolute nul punt en dat was het moment dat ik twee weken in een foetushouding op de bank lag. Van daaruit heb ik gekeken naar waar mijn hart sneller van gaat kloppen. De jobcoach heeft mij gestimuleerd om stappen te zetten en mij laten in zien wat ik kan. Ik ben toen een aantal beroepen gaan onderzoeken, zoals winkelmedewerker. Wat ik vooral ook heb gedaan is afscheid nemen van mijn eigen vooroordelen en overtuigingen naar mezelf.

Was KPN jouw droombaan?

Nee en het grappige was dat ik een goed salaris had. Ik dacht dat dat wel zou brengen wat ik zocht, maar geld brengt dat dus niet.

Hoe merkte je dat het niet jouw droombaan was?

Werk was voor mij altijd een moetje en ik was heel vaak ziek. Als ik zes tot acht weken werkte dan was ik uitgeput. Ik had heel vaak griep of ik was te moe om uit bed te komen. Daarnaast had ik had ook migraineaanvallen. Maandag keek ik alweer uit naar het weekend.

Wat maakte dat je er toch twaalf jaar hebt gewerkt?

Het idee dat ik het moest doen. Als iemand zei ‘Ik vind mijn baan heel leuk’, dan was ik stomverbaasd. Ook als iemand zei ‘Ik ben een workaholic, want ik vind het zo leuk wat ik doe’. Voor mij was zo dat je moest werken om daarnaast een leuk leven te kunnen hebben. Je werkt voor geld om daar uiteindelijk leuke dingen mee te kunnen doen. Dat was mijn idee. Als ik was blijven zitten dan denk ik dat ik vaker overspannen zou zijn geweest en misschien niet meer zou kunnen werken of langer uit de running zou zijn geweest. Toen ik weg was, was ik zo opgelucht.

Ondanks dat het slecht ging met mijn gezondheid nam ik niet het initiatief om weg te gaan. Dit kwam toch door de druk die ik voelde vanuit mijn omgeving om een goede baan hebben. Terugkijkend, is het natuurlijk bizar. Ik heb een hele hoge drempel over moeten gaan en ik besef nu ook dat het alleen mijn eigen drempel was.

Wat is voor jou een intens geluksmoment in je werk?

Als ik blije klanten heb. Dat geeft mij dan een goed gevoel. Het geeft mij een goed gevoel als de klant er een goed gevoel aan overhoudt. Wat ik ook zo ontzettend leuk vind, is als er jonge mannen komen om een verlovingsring te kopen. Als zo iemand dan met een doosje in zijn broekzak de winkel uitgaat, word ik daar heel blij van en als ze dan vervolgens met zijn tweeën terugkomen om trouwringen uit te zoeken dan vind ik dat helemaal geweldig.

Welke invloed heeft het werkgeluk op jou?

Nu heb ik nooit ziektedagen, geen migraines en ben ik niet meer misselijk. Ik heb er nooit meer last van gehad en dat is zo een enorme winst. Ik ben niet meer continu moe. Er waren dagen dat ik mijn bed niet uitkwam. Zelf heb ik nooit beseft dat het mijn baan was die mij parten speelde. Thuis heb ik het dus ook nooit op die manier geuit. Ik dacht dat ik een maandagochtendkind was en dat ik verrot in elkaar zat. Nu ik terugkijk, was ik, voordat ik ging werken, nooit ziek en een blij kind. Toen ik begon met werken, was ik een voortslepende zombie. Zonde dat ik het al die jaren nooit beseft heb, maar gelukkig dat ik het nu wel weet.

Heb jij een idee hoe het gesteld is met het werkgeluk in Nederland?

Nee, eigenlijk niet. Ik was altijd in de veronderstelling dat werken een moetje was. Ik heb nu mensen in mijn omgeving die ‘s avonds aan het werk zijn, omdat ze het heel leuk vinden om te doen. Nu begrijp ik dat.

Is werkgeluk voor iedereen mogelijk?

Nee, want ik denk dat er heel veel mensen zijn die niet alleen het gevoel hebben dat ze moeten werken, maar dat ze anders hun gezin niet kunnen onderhouden. Er zijn genoeg mensen die het alleen moeten rooien. Er zijn genoeg mensen die een vak geleerd hebben en dus alleen dat kunnen. Ik denk dat als je met die mensen over werkgeluk begint het verdrietig of frustrerend kan zijn, omdat die mensen niet kunnen of niet weten hoe het anders moet. Ik denk dat werkgeluk helaas niet voor iedereen is weggelegd.

Er zijn mensen die je kunnen helpen met de hoe-vraag, maar als je al elke euro moet omdraaien dan is een loopbaancoach een luxe. Sommige mensen weten ook niet eens dat er loopbaancoaches zijn en andere mensen weten ook niet eens dat het mogelijk is om uit een bepaalde situatie kunnen komen. Ik heb ook jaren lang met oogkleppen op gelopen. Mensen moeten ook beseffen dat ze toe zijn aan iets anders en dat ze geen werkgeluk ervaren. Dat beseffen deed ikzelf pas toen ik op een nulpunt was beland, toen ik terug bij af was.

Ik heb me wel eens afgevraagd dat als ik de loterij zou winnen, wat ik dan zou doen? Eerder zou mijn allereerste reactie ‘stoppen met werken’ geweest zijn. Dat denk ik nu niet meer. Nu zou ik denken dat de koopavond zou mogen verdwijnen, maar ik zou sowieso al het werk blijven doen dat ik nu doe.

Welk advies zou jij geven aan de mensen die nu geen werkgeluk ervaren?

Het is misschien heel zweverig, maar ga het eens dromen wat je wilt, ga eens dagdromen. Durf te dromen en misschien gaat dat makkelijker als je geen financiële druk ervaart. Wat ik heb gedaan, is wat als je een groot geldbedrag zou winnen en alle financiële druk weg zou vallen en je alle middelen zou hebben om te doen wat je wil, alles ligt letterlijk open. Wat zou je dan willen? Zie jezelf eens voor je? Wat doe je dan? Als je eerste reactie zou zijn ‘stoppen met werken’, dan is deze baan dus niet jouw geluk. Dat is een heel sterk signaal, want dan werk je alleen maar voor je geld en is het een moetje.

Wat ik graag nog wil toevoegen en wil uitdragen, is dat je soms echt over je eigen drempels heen moet. Je moet open kunnen en durven zijn en datgene durven te gaan onderzoeken. Mijn advies is dan gewoon doen, durf te springen. Durf een hele grote stap te nemen en kijk waar het je brengt. ‘What if i fall? But darling, what if you fly?’ Ik dacht mijn hele leven, wat als ik val? Angst is een hele slechte raadgever. In mijn hele leven heb ik gewaagde sprongen durven nemen, behalve in mijn werk. Ik heb net zo lang gewacht tot er niks meer was en toen gedacht, dan kan ik wel springen ook.

———————————-

Durf jij te kiezen voor werkgeluk?

Dit interview is onderdeel van een reeks die gaat over de ultieme droombaan en werkgeluk. Voel je je geïnspireerd en wil jij eigenlijk ook met veel meer plezier naar je werk? Als loopbaancoach help ik mensen in kaart te brengen waar zij echt gelukkig van worden zodat ze weten welke keuzes ze mogen gaan maken voor een gezonde toekomst met meer werkgeluk. Meer informatie vind je op hier op mijn website of meld je hieronder meteen aan voor een gratis groeigesprek.

Foto van Floor Schut

Floor Schut

Het is mijn missie om vrouwen Maximaal Werkgeluk te laten ervaren. Dat doe ik door ze te helpen ontdekken wie ze zijn, zodat ze weten welke baan écht bij ze past en daarop de juiste acties kunnen ondernemen. Met als resultaat dat ze gelukkig, energiek en zelfverzekerd zijn.

Ik help je graag om voor jezelf te kiezen in plaats van vast te houden aan wat niet meer werkt of wat er van je wordt verwacht zodat jij maximaal (werk)geluk gaat ervaren.

Nieuwsgierig hoe ik jou verder kan helpen?

Scroll naar boven