Vandaag was ik in gesprek met Kirsten. Zij had een leuke baan bij een bank, totdat ze op een dag te horen kreeg dat haar baan kwam te vervallen. Corona zorgde er zelfs voor dat ze ook haar tweede baan kwijtraakte. Al deze tegenvallers bleken cadeautjes, want ze brachten haar bij haar droombaan in de wijnhandel. In dit interview neem ik je mee in Kirstens verhaal. Welke stappen moest ze nemen om die droombaan te vinden? Wat is werkgeluk voor haar en hoe behoudt ze dit elke dag?
Wie ben je en wat doe je?
Ik ben Kirsten, ik ben 31 jaar en woon in hartje Rotterdam. Eigenlijk heb ik drie banen. Ik werk fulltime bij een wijnwinkel hier in de stad. Daar ben ik de manager en regel het hele reilen en zeilen van de winkel.
Daarnaast was ik hobbymatig eigenlijk begonnen met mijn eigen zaakje ‘Hart voor wijn’ en vanuit daar geef ik proeverijen en cursussen. Voordat ik zelf proeverijen ging geven, heb ik eerst een aantal keren geholpen bij anderen die proeverijen organiseerden. Ze deden een oproep op Instagram of iemand hun wilde helpen. Het is nu een jaar geleden dat ik mij officieel heb ingeschreven bij Kamer van Koophandel. Toen ik begon, deed ik de proeverijen in een winkel in Rotterdam en dat is nu ook de winkel waar ik manager ben geworden. Eén keer in de maand, op zaterdag, deed ik daar een proeverij. Vooral omdat ik wijn heel erg leuk vind en er super veel energie van krijg. Ik heb toen de nodige cursussen gedaan om daar in te rollen, maar ik heb nooit gedacht dat ik daar ook echt mijn werk van zou maken.
Als derde werk ik samen met iemand die ik ooit mocht assisteren bij een wijnproeverij. Zij en haar partner hebben een marketing bureau en hadden het idee om een online wijnplatform op te richten. Ik ben begonnen als wijnjournalist door af en toe een artikel voor het platform te schrijven. Doordat de samenwerking zo goed beviel werken we inmiddels samen achter de schermen aan het platform: van sales tot redactie.
Wat heb je hiervoor gedaan?
Ik heb ongeveer zeven jaar bij de Rabobank gewerkt. Ik ben daar begonnen bij de klantenservice en daarna doorgegroeid als manager. Manager worden was voor mij een belangrijk doel dat ik heel erg graag wilde behalen en gaaf vond bij de Rabobank. Dat was echt wel een droom die ik had. Ik ben eerst 2 jaar teamleider geweest en heb daarna anderhalf jaar de managersfunctie mogen uitvoeren en toen kwam deze te vervallen. Jammer, want ik was eigenlijk nog helemaal niet klaar met die functie en had nog genoeg uitdagingen. Ik had er ook nog niet goed over nagedacht wat ik daarna wilde gaan doen. Ik had mijn droombaan daar bereikt en het was goed.
Na de Rabobank heb ik een sabbatical gehad van vier maanden. In die periode heb ik heel veel gesolliciteerd. Ik ben heel erg ambitieus, dus ik wilde ook zo snel mogelijk een nieuwe baan, want wat als het niet lukte? Wat dan? Toen ik een baan had gevonden, werd ik pas rustig en kon ik genieten van de sabbatical. Ik heb toen ook gesolliciteerd op een functie bij de wijnbar én wijnwinkel in Rotterdam. Op dat moment had ik er niet voor gekozen, omdat het hele horecakarakter mij niet genoeg aansprak. Ik heb wel altijd contact gehouden met de eigenaar.
Ik ben toen aan de slag gegaan bij de Mediamarkt als financieel manager. In mei 2020 werd mijn tijdelijke contract niet verlengd door een reorganisatie. Corona heeft hier een grote invloed op gehad. Ik voelde het al een beetje aankomen door mijn onderbuikgevoel en achteraf was het het zetje dat ik nodig had om écht mijn hart te volgen.
Hoe ben je dan uiteindelijk toch weer bij de wijnwinkel terecht gekomen?
Nadat ik de eerste keer had gesolliciteerd, heb ik altijd contact gehouden. De eigenaar kwam met het idee om proeverijen te gaan doen bij de wijnwinkel, dat was al toen ik nog fulltime bij Mediamarkt werkte. Hij heeft mij eigenlijk op het idee gebracht en mij daarin gestimuleerd. Hij heeft mij een podium gegeven om het te gaan doen. Ik sprak hem natuurlijk regelmatig vanwege de proeverijen, dus toen hij hoorde dat ik weg was bij de Mediamarkt vertelde hij dat hij iemand zocht in de winkel om de kar te trekken. Hij vroeg of dat niet iets voor mij was. Dat vond ik zo gaaf.
Ik had nooit gedacht dat ik zo makkelijk tijdens de lockdown een baan zou kunnen vinden waarmee ik ook nog eens heel veel kanten op kan. Ik heb wel flink wat salaris en een leaseauto moet inleveren. Dat was dus nog wel even een overweging of ik een hele andere weg wilde inslaan. Tot op de dag van vandaag heb ik er geen spijt van dat ik dat ben gaan doen. Het voelt echt niet als werken nu.
Wat was het moment dat je geïnteresseerd raakte in wijn?
In mijn omgeving van vrienden en bekenden kwam er vaak goede wijn op tafel, dus ik ging steeds vaker mooie wijn proeven. Eigenlijk ben ik daardoor een beetje aangestoken en ging ik steeds meer genieten van het bourgondische leven. Dat heb ik van huis uit niet meegekregen. Ik heb lang moeten wachten op mijn allereerste wijncursus, omdat ik iemand moest vinden die met mij mee wilde. Ik dacht dat is gezellig.
Inmiddels zie ik nu ik zelf wijncursussen geef dat heel veel mensen dit soort dingen ook samen doen. Uiteindelijk wilde ik niet meer wachten en ben ik alleen gegaan. Achteraf ben ik heel blij dat ik het alleen ben gaan doen, want het heeft ervoor gezorgd dat ik het niet ben gaan zien als een leuk uitje, maar echt als iets serieus. Heel mooi hoe zich dat ontwikkeld heeft. De afgelopen jaren heb ik heel veel cursussen gedaan en ik merkte dat ik het ontzettend leuk vond.
Het klinkt of het je allemaal is komen aanwaaien. Is dat ook zo?
Ja, dat is eigenlijk ook wel zo. Ik ben er een beetje ingerold. Ik ben wel eerder benaderd met de vraag of ik iets voor Grapefinds (het online wijnplatform) kon gaan doen. Ze vroegen waarom ik niet minder zou gaan werken en met hun zou gaan werken aan het platform. Dat vond ik toen toch wel heel erg spannend. Ik vond het heel moeilijk om die stap te maken, want kan het wel financieel gezien. Ik vond het ook zonde om mijn eerdere ervaringen en mogelijkheden gedag te zeggen. Corona heeft mij eigenlijk het zetje gegeven, omdat daardoor mijn contract niet werd verlengd. Als er dan een aantal mensen zijn waar je op terug kunt vallen en die zeggen dat ze nog wel wat voor je hebben, dan is dat super tof.
Best druk drie banen?
Mijn baan bij de wijnwinkel is fulltime, dus het is wel veel bij elkaar. Het aantal uren bij elkaar is denk ik niet eens gek veel, maar dat komt denk ik ook omdat ik het werken in de wijn niet echt meer als werk zie. Dat is ook wel een gevaar, omdat het zich heel erg vermengd. Als ik heel plat naar mijn uren kijk, heb ik niet het gevoel dat ik per se heel veel meer werk dan vroeger, maar per saldo, als ik alles bij elkaar optel, wel. Ik probeer wel een beetje balans te houden door de ochtend vrij te houden als ik ’s avonds ook nog een cursus moet geven. Mijn weekenden zijn heilig voor me, al staat er natuurlijk soms wel een wijnproeverij op de planning.
In de weekenden werk je niet?
Dat is eigenlijk ook niet waar. Af en toe doe ik wel eens wat, maar nooit hele dagen. Het komt ook een beetje omdat de wijnwinkel als mijn eigen bedrijf voelt.
Kunnen we dan zeggen dat je drie droombanen hebt?
De combinatie maakt dat het voor mij 1 droombaan is. Als ik alleen de winkel zou hebben, dan zou ik waarschijnlijk snel verveeld raken. Ik hou erg van dynamiek en van veel verschillende dingen om handen hebben. Soms denk ik, is het niet te veel? Blijkbaar ga ik daar gewoon goed op. Het werken met een groep mensen bij een wijncursus of proeverij en mensen enthousiast maken over wijn is gewoon heel leuk. Grapefinds beslaat momenteel nog maar een klein stukje van mijn werk, maar daar ligt nog wel veel potentie. Vooral de combinatie maakt dat het een droombaan is. Het is veelzijdig, de dingen die ik moet doen zijn leuk en wat ik in de ene baan mis, kan ik uit een ander stukje halen.
Wat betreft werkgeluk; als manager had ik gesprekken met medewerkers of ze nog op hun plek zaten en of dit de baan was die ze gelukkig maakte. Enerzijds is dat natuurlijk heel belangrijk en ik probeer dat zelf ook wel uit te stralen dat je moet gaan voor hetgeen wat je gelukkig maakt.
Tegelijkertijd vind ik ook dat het een soort hype is, dat alles maar leuk moet zijn. Als we een baan hebben die een keer iets minder leuk is of als er werk tussen zit waar je minder gelukkig van wordt dat je dan gelijk meteen verder zou moet kijken. Terwijl twintig jaar terug was het heel normaal dat je werkte en je plezier haalde uit andere dingen. We willen allemaal altijd maar iets leuks doen, maar dat kan denk ik niet altijd. Ik probeer ook altijd heel erg te letten op die leuke dingen en de rest zijn randzaken en dat hoort erbij.
Wat betekent werkgeluk voor jou?
Eigenlijk betekent het dat dingen je energie geven in plaats van dat ze je energie kosten. Natuurlijk kun je een keer moe zijn aan het einde van de dag, maar je moet er wel blij van worden. Dat je er trots op bent wat je doet. Vooral bij resultaten en bij successen boeken heb ik dat, dat ik bijna buiten mijn schoenen ga lopen als ik het ga vertellen aan mensen, omdat ik het zo leuk vind dat iets goed is gegaan. Dan loop ik helemaal over van de energie.
Ik vind het ook heel fijn om zelf aan het roer te staan, zodat ik ook mijn creativiteit erin kwijt kan. Je kunt zelf bepalen wanneer je iets doet en wat je doet. Je kan naar je eigen gevoel luisteren en zeggen wat je moet gaan doen en het dan ook gewoon doen.
Nu jij jouw droombaan hebt, merken mensen dat aan jou?
Ik denk dat ik nu veel relaxter ben. Ik kom veel vrolijker thuis van mijn werk. Bij de Mediamarkt ging ik wel eens met tegenzin naar mijn werk. Als ik dat mezelf nu hoor zeggen dan was ik ook gek dat ik daar eigenlijk langer had willen blijven. Ik ging er soms met buikpijn en een chagrijnig gevoel naar toe als ik energie moest steken in iets wat toch minder bij mij paste. Nu is dat heel anders. Ik heb echt zin in mijn werk en het voelt heel natuurlijk. Ik werk nu veel meer, maar heb veel meer energie. Het grootste verschil is dat ik nu concreet resultaat zie van het werk dat ik lever.
Ik moet wel zeggen dat ik heel erg zoekende ben in de balans, want het voelt niet meer als werken. Ik merk het nu af en toe aan mijn lijf en denk dan ‘ho even’. Juist omdat het allemaal zo leuk is en dat ik van mijn hobby mijn werk heb gemaakt, kan ik er ook een beetje in verzuipen. Soms denk ik op zaterdag dat ik ook nog wel een uurtje werken, want ik vind het toch leuk, maar het is nog wel steeds weekend. Ook al is alles leuk, in the end is ook dat heel veel. Wijn was altijd mijn hobby, maar het is nu mijn werk, dus mijn hobby is eigenlijk weggevallen. Eigenlijk moet ik weer opzoek naar iets anders, naar een nieuwe hobby die los staat van mijn werk.
Zijn er veel mensen om jou heen die een droombaan hebben?
Ik denk eerlijk gezegd van niet. De ondernemers om mij heen toevallig wel, maar ook wel mensen om mij heen die het niet hebben, denk ik. Ze vinden misschien hun baan wel leuk, maar meer dat ik me zorgen maak om de balans. Ik zie hoe mensen opgeslokt raken in een groot bedrijf en alleen maar om voor die status, prestatie en die drang te gaan. Dat herken ik heel erg. Dat heb ik ook gehad, maar uiteindelijk heeft de stap terug in mijn salaris mij meer geluk opgeleverd. Ik gun ook iedereen om iets leuks te doen en dat het niet alleen draait om status.
Denk je dat een droombaan en werkgeluk voor iedereen mogelijk is?
Ik denk vooral dat mensen soms een bepaald idee hebben bij een droombaan, maar dat dat niet hun droombaan is. Het is vooral eerlijk naar jezelf zijn. Het is niet nodig om een hoge functie te behalen, maar dat het ook iets anders mag zijn. Ik denk wel dat als je echt ergens voor gaat, wat je leuk vindt, en je je over durft te geven aan onzekerheid en het onbekende, dat er dan heel veel mogelijk is. Soms moet het ook echt gecreëerd worden en dan kan alles mogelijk zijn.
Ik heb natuurlijk mensen om mij heen gehad die het mij toen hebben gegund. Soms moet je ook de juiste mensen om je heen verzamelen. Er is absoluut veel mogelijk. Mensen zijn soms bang om die zekerheid op te geven en een volgende stap te zetten. Mensen vinden het vaak spannend om een bepaald salaris los te laten, maar je gaat ook leven naar wat je hebt. De belangrijkste vraag is of je het allemaal nodig hebt.
Welk advies zou jij willen geven aan de mensen die nog geen werkgeluk ervaren?
Ik denk dat je niet per se moet kijken naar wat niet kan en niet heel erg leunen op je onzekerheid. Ik snap dat iedereen een bepaalde stabiliteit zoekt in inkomen. Toch is er vaak veel meer mogelijk dan je vooraf denkt. Anderzijds, wees niet bang voor de meningen van anderen. Het gaat erom dat jij iets doet wat jij leuk vindt en als er dan mensen zijn die daar wat van vinden, so be it. Luister naar wat jij belangrijk vindt. Als mensen echt om je geven, gaan ze het later wel snappen waarom je een bepaalde keuze hebt gemaakt. Het is af en toe best goed dat een criticus je een spiegel voorhoudt, maar als je ergens in gelooft, kan het ook heel snel gaan. Het is vaak gewoon maar gaan proberen. Maak kleine stapjes.
———————————-
Durf jij te kiezen voor werkgeluk?
Dit interview is onderdeel van een reeks die gaat over de ultieme droombaan en werkgeluk. Voel je je geïnspireerd en wil jij eigenlijk ook met veel meer plezier naar je werk? Als loopbaancoach help ik mensen in kaart te brengen waar zij echt gelukkig van worden zodat ze weten welke keuzes ze mogen gaan maken voor een gezonde toekomst met meer werkgeluk. Meer informatie vind je op hier op mijn website of meld je hieronder meteen aan voor een gratis groeigesprek.
